Het weer in Zweden was niet veel beter dan onze laatste dag in Noorwegen, helaas. In Björkliden hadden we een hotel dat hoog tegen een berghelling aan lag in een wintersportgebied. Vast erg mooi in de winter als er veel sneeuw ligt maar minder fijn bij constante regen. In het restaurant hadden we een mooi uitzicht over het gebied. Veel huizen waren goed gecamoufleerd door het gebruik van mos en beplanting op het dak. De gang waar de hotelkamers op uitkwamen had veel weg van een gevangenis, we misten alleen nog de etensschuif in de deur.

Gelukkig was het de volgende dag gestopt met regenen zodat we een fijne reis hadden naar Kiruna. De Zweedse natuur in het gebied waar wij doorheen reden bestaat uit niet al te hoge naaldbomen. Hoe meer we in de richting van Finland kwamen, hoe vlakker het landschap werd. Mooie natuur maar na twee dagen hadden we het wel gezien.

Kiruna is een mijnstadje waar ondergronds ijzererts wordt gewonnen en omgezet in “pallets” (bolletjes ijzererts) t.b.v. de staalindustrie. Het stadje is ontstaan door de mijnbouw geëxploiteerd door LKAB wat staat voor Luossavaara-Kiirunavaara Aktiebolag. Dit waren de twee bergen die hoge concentraties ijzererts bevatten. Door ontginning van de mijn is de grond gaan verzakken (net als in Groningen) en moeten nu grote delen van de stad worden verplaatst. Hier worden letterlijk woningen, kerken en overige bouwwerken geheel of in delen verhuisd. Een gigantische operatie die tientallen jaren in beslag gaat nemen en geheel wordt gefinancierd door LKAB. Wij wilden deze mijn bezoeken maar dat kan alleen in groepsverband. Alle excursies zaten al vol voor de zondag zodat we op maandagmorgen zijn gegaan. Met een touringcar werden we naar 520 meter diepte gebracht waar een compleet bezoekerscentrum was ingericht. Het is heel apart om te zien dat er ondergronds een compleet tweebaans wegennet is aangelegd van ongeveer 500 km. Na een zeer interessante uitleg hebben we een mooie rondleiding gehad langs de machines en door het gangenstelsel. In het ondergrondse museum kwamen we nog een gasmasker uit de beginjaren van onze vroegere werkgever MSA tegen, heel gaaf.

De terugweg naar Rovaniemi was de langste afstand die we op 1 dag moesten rijden. Gelukkig was het rustig onderweg zodat we plankgas door konden rijden zonder elanden of rendieren te raken. Vanuit Rovaniemi vliegen we weer terug naar Amsterdam. We hebben 2.850 km afgelegd door wisselende natuur, vooral Noorwegen heeft een geweldige indruk op ons gemaakt. Hartelijk dank voor al jullie reacties op onze verslagen en foto’s. Dat is altijd erg leuk om te lezen!

Tot een volgende reis.