In het traject van Andenes naar Henningsvaer hadden we de keuze om met een veerboot te gaan. In Melbu hebben we de boot genomen naar Fiskebol. Het scheelde niet veel tijd maar gemak dient de mens.

Henningsvaer is een klein vissersdorpje, gebouwd op een aantal eilandjes en verbonden met bruggen en dijken aan het vasteland. Zoals alle gehuchten in de omgeving, hebben ze hier verschillende galerieën (inwoners moeten zich toch bezig houden in de winter), restaurantjes en souvenirwinkels. Ook de hoge brug is aanwezig waarover wij elke avond naar het dorp lopen. Ons hotel ligt voor de brug, net buiten het dorp, en bestaat uit een houten skelet wat resulteert in een hoop gekraak als de gasten door hun kamer lopen.

We waren de enige toeristen die een zee-kajak excursie hadden geboekt zodat we een privé gids kregen. Dat was erg fijn omdat het voor ons de eerste keer was. Marjan had van tevoren al visioenen van uitermate getrainde mensen die ons wel even wat zouden laten zien. Maar niets van dat alles. We hebben duidelijke instructie gekregen over de uitrusting, het sturen en het evenwicht bewaren. We hadden een twee persoons kajak dus het evenwicht bewaren bij het instappen was belangrijk, ook voor degene die er al inzat! Het weer was geweldig met veel zon. We zijn eerst in beschut water langs de kust gevaren om bekend te raken met de kajak en het peddeltempo. Daarna zijn we het fjord uit gepeddeld en in open water gekomen. Er stond een behoorlijke bries zodat we de armspieren flink hebben laten werken! Onderweg hebben we de mooie natuur van de Lofoten kunnen bewonderen. De bergtoppen reiken tot 1.000 meter en de hellingen zijn behoorlijk steil. Volgens de verhalen van de inwoners zijn de bergen eigenlijk versteende trollen. Trollen komen ’s nachts tot leven en in het zonlicht verstenen ze weer. Dit sprookje houdt de kinderen in toom zodat ze op tijd naar huis komen.

Op onze laatste dag in de Lofoten regende het behoorlijk dus moesten we binnen activiteiten bedenken. We hebben het Magic Ice Museum in Svolvaer bezocht; een voormalige viskoelpakhuis vol ijssculpturen die de historie van Noorwegen uitbeelden. Bij de entreeprijs inbegrepen was een cocktail geserveerd in een ijsglas aan de ijsbar. Heel bijzonder en heel koud! We waren blij dat we poncho’s en handschoenen van het museum konden gebruiken.

De Noren wilden in WOII eigenlijk neutraal blijven maar hun kust was strategisch te belangrijk voor de Duitsers om dit te laten gebeuren. Noorwegen werd na twee maanden hevige strijd en verzet ingelijfd door de Duitsers. In het gebied van onze rondreis zijn verrassend veel overblijfselen van WOII te zien. In Svolvaer staat het Krigsminne Museum waar in een privé verzameling honderden voorwerpen zoals uniformen, wapens, foto’s en andere gebruiksvoorwerpen te zien zijn. De eigenaar loopt er zelf rond om overal enthousiast uitleg over te geven. Het is heel interessant, maar na anderhalf uur waren we wel een beetje gaar en zijn we weer vertrokken.

In Noorwegen kun je werkelijk overal met de Nederlandse bankpasjes en creditcards probleemloos betalen en zelfs contactloos tot het bedrag van 400 NOK. Contant geld wisselen is dus niet nodig.

We verlaten de Lofoten in de stromende regen en rijden richting Zweden. Tot het volgende verslag.