Aangezien de afstand van Alta naar Tromsø over de weg ruim 400 km is zijn we vroeg in de morgen vertrokken. Tromsø is een stad met 61.000 inwoners en gelegen op een eiland. Alle bruggen hier in het noorden van Noorwegen zijn erg hoog zodat er nog grote boten onderdoor kunnen varen. Ons hotel lag mooi aan het water met een groot parkeerterrein voor de deur. Parkeren kon hier alleen via de Easy Parc app. Het bleek dat we hier ruim € 30 per nacht voor moesten betalen. Frank had goedkopere parkeerplaatsen op de plattegrond gezien voor ongeveer € 5. Na een korte discussie (Marjan: auto laten staan, kost overal geld. Frank: nee, veel te duur, ik heb andere plaatsen gezien) zijn we toch op zoek gegaan naar de goedkopere parkeerplaatsen. Na 3 rondjes door de stad bleken deze parkeerplaatsen bezet te zijn. Terug gereden en auto op de oorspronkelijke, dure, parkeerplaats geparkeerd. Via de app aangemeld met de code van de parkeerzone 8731, de plattegrond om de zone te controleren kwam niet meer op het scherm. De volgende dag kwamen we bij onze auto en bleek dat we een bekeuring van 600 Noorse Kronen hadden. Bij de parkeerpolitie bleek dat we betaald hadden voor een parkeerplaats in Zevenaar voor € 0,71! De dame achter de balie was zo vriendelijk om de bekeuring kwijt te schelden aangezien ze kon zien dat we duidelijk de moeite hadden genomen om te betalen, goed geprobeerd in ieder geval. Uiteindelijk hebben we voor € 0,71 een dag onze auto geparkeerd want we hoefden de oorspronkelijke parkeerkosten niet te betalen! Franks vakantie kan niet meer stuk. Hi, hi.

Bij Tromsø ligt een kabelbaan die naar een hoogte van 450 mtr gaat. Om een mooi uitzicht over de fjord te hebben zijn we naar boven gegaan. Wat een super uitzicht vanuit de sneeuw. In het restaurant hebben we een hamburger gegeten terwijl een cruiseschip onder de brug doorvoer, mooi staaltje stuurmanskunst.
Helaas hadden we maar één nacht in Tromsø en wachtte een autorit naar de volgende bestemming: Andenes. We hebben een kortere route gekozen en de veerboot genomen. De overtocht duurde 1 uur en 45 minuten maar het scheelde ons 3 uur rijden. Het weer was mooi (zonnetje maar fris windje) zodat het erg leuk was om vanaf het water de omgeving te bekijken.

Andenes is een typisch kustplaatsje waar buiten de Walvis-Vogel safari’s niet veel te beleven is. De meeuwen regeren hier en nestelen in de vensterbanken. Met als gevolg dat alle huizen onder de vogelpoep zitten. Nu snappen we ook waarom de meeste huizen in Andenes wit zijn; valt de poep niet zo op.
De Walvisvaart was geweldig; 80 mensen op een boot waarvan het merendeel al groen werd toen we net de haven uit waren. De walvissen hadden extra voer want er gingen veel ontbijtjes op en over de reling. Na een uur varen kwamen we bij het gedeelte waar het echt dieper werd (ongeveer 1 km). Er zwommen veel bultruggen en het was machtig mooi om ze te zien zwemmen. Zo relaxt en rustig, ze hadden geen hinder van onze boot. In dit gedeelte komen veel mannetjes om veel te eten en hard te groeien, vrouwtjes walvissen zijn namelijk niet geïnteresseerd in kleine partners. Helaas kwamen ze niet echt hoog uit het water en zagen we alleen ruggen, vinnen en hun staart. Maar wat was het mooi om mee te mogen maken!
Op de terugweg naar de haven deelden de bemanning groentesoep met een broodje uit die Frank erg lekker vond. Marjan was blij dat ze niet ziek geworden was en liet die hap maar aan zich voorbij gaan. Bij terugkomst in de haven stonden de medewerkers al klaar om de boot af te spuiten, wij begrepen wel waarom…

Vanuit Andenes gaan we naar de Lofoten voor 3 overnachtingen; even bijkomen en zee-kajakken. Tot het volgende verslag.