Zweeds Lapland

Het weer in Zweden was niet veel beter dan onze laatste dag in Noorwegen, helaas. In Björkliden hadden we een hotel dat hoog tegen een berghelling aan lag in een wintersportgebied. Vast erg mooi in de winter als er veel sneeuw ligt maar minder fijn bij constante regen. In het restaurant hadden we een mooi uitzicht over het gebied. Veel huizen waren goed gecamoufleerd door het gebruik van mos en beplanting op het dak. De gang waar de hotelkamers op uitkwamen had veel weg van een gevangenis, we misten alleen nog de etensschuif in de deur.

Gelukkig was het de volgende dag gestopt met regenen zodat we een fijne reis hadden naar Kiruna. De Zweedse natuur in het gebied waar wij doorheen reden bestaat uit niet al te hoge naaldbomen. Hoe meer we in de richting van Finland kwamen, hoe vlakker het landschap werd. Mooie natuur maar na twee dagen hadden we het wel gezien.

Kiruna is een mijnstadje waar ondergronds ijzererts wordt gewonnen en omgezet in “pallets” (bolletjes ijzererts) t.b.v. de staalindustrie. Het stadje is ontstaan door de mijnbouw geëxploiteerd door LKAB wat staat voor Luossavaara-Kiirunavaara Aktiebolag. Dit waren de twee bergen die hoge concentraties ijzererts bevatten. Door ontginning van de mijn is de grond gaan verzakken (net als in Groningen) en moeten nu grote delen van de stad worden verplaatst. Hier worden letterlijk woningen, kerken en overige bouwwerken geheel of in delen verhuisd. Een gigantische operatie die tientallen jaren in beslag gaat nemen en geheel wordt gefinancierd door LKAB. Wij wilden deze mijn bezoeken maar dat kan alleen in groepsverband. Alle excursies zaten al vol voor de zondag zodat we op maandagmorgen zijn gegaan. Met een touringcar werden we naar 520 meter diepte gebracht waar een compleet bezoekerscentrum was ingericht. Het is heel apart om te zien dat er ondergronds een compleet tweebaans wegennet is aangelegd van ongeveer 500 km. Na een zeer interessante uitleg hebben we een mooie rondleiding gehad langs de machines en door het gangenstelsel. In het ondergrondse museum kwamen we nog een gasmasker uit de beginjaren van onze vroegere werkgever MSA tegen, heel gaaf.

De terugweg naar Rovaniemi was de langste afstand die we op 1 dag moesten rijden. Gelukkig was het rustig onderweg zodat we plankgas door konden rijden zonder elanden of rendieren te raken. Vanuit Rovaniemi vliegen we weer terug naar Amsterdam. We hebben 2.850 km afgelegd door wisselende natuur, vooral Noorwegen heeft een geweldige indruk op ons gemaakt. Hartelijk dank voor al jullie reacties op onze verslagen en foto’s. Dat is altijd erg leuk om te lezen!

Tot een volgende reis.

De Lofoten (Noorwegen)

In het traject van Andenes naar Henningsvaer hadden we de keuze om met een veerboot te gaan. In Melbu hebben we de boot genomen naar Fiskebol. Het scheelde niet veel tijd maar gemak dient de mens.

Henningsvaer is een klein vissersdorpje, gebouwd op een aantal eilandjes en verbonden met bruggen en dijken aan het vasteland. Zoals alle gehuchten in de omgeving, hebben ze hier verschillende galerieën (inwoners moeten zich toch bezig houden in de winter), restaurantjes en souvenirwinkels. Ook de hoge brug is aanwezig waarover wij elke avond naar het dorp lopen. Ons hotel ligt voor de brug, net buiten het dorp, en bestaat uit een houten skelet wat resulteert in een hoop gekraak als de gasten door hun kamer lopen.

We waren de enige toeristen die een zee-kajak excursie hadden geboekt zodat we een privé gids kregen. Dat was erg fijn omdat het voor ons de eerste keer was. Marjan had van tevoren al visioenen van uitermate getrainde mensen die ons wel even wat zouden laten zien. Maar niets van dat alles. We hebben duidelijke instructie gekregen over de uitrusting, het sturen en het evenwicht bewaren. We hadden een twee persoons kajak dus het evenwicht bewaren bij het instappen was belangrijk, ook voor degene die er al inzat! Het weer was geweldig met veel zon. We zijn eerst in beschut water langs de kust gevaren om bekend te raken met de kajak en het peddeltempo. Daarna zijn we het fjord uit gepeddeld en in open water gekomen. Er stond een behoorlijke bries zodat we de armspieren flink hebben laten werken! Onderweg hebben we de mooie natuur van de Lofoten kunnen bewonderen. De bergtoppen reiken tot 1.000 meter en de hellingen zijn behoorlijk steil. Volgens de verhalen van de inwoners zijn de bergen eigenlijk versteende trollen. Trollen komen ’s nachts tot leven en in het zonlicht verstenen ze weer. Dit sprookje houdt de kinderen in toom zodat ze op tijd naar huis komen.

Op onze laatste dag in de Lofoten regende het behoorlijk dus moesten we binnen activiteiten bedenken. We hebben het Magic Ice Museum in Svolvaer bezocht; een voormalige viskoelpakhuis vol ijssculpturen die de historie van Noorwegen uitbeelden. Bij de entreeprijs inbegrepen was een cocktail geserveerd in een ijsglas aan de ijsbar. Heel bijzonder en heel koud! We waren blij dat we poncho’s en handschoenen van het museum konden gebruiken.

De Noren wilden in WOII eigenlijk neutraal blijven maar hun kust was strategisch te belangrijk voor de Duitsers om dit te laten gebeuren. Noorwegen werd na twee maanden hevige strijd en verzet ingelijfd door de Duitsers. In het gebied van onze rondreis zijn verrassend veel overblijfselen van WOII te zien. In Svolvaer staat het Krigsminne Museum waar in een privé verzameling honderden voorwerpen zoals uniformen, wapens, foto’s en andere gebruiksvoorwerpen te zien zijn. De eigenaar loopt er zelf rond om overal enthousiast uitleg over te geven. Het is heel interessant, maar na anderhalf uur waren we wel een beetje gaar en zijn we weer vertrokken.

In Noorwegen kun je werkelijk overal met de Nederlandse bankpasjes en creditcards probleemloos betalen en zelfs contactloos tot het bedrag van 400 NOK. Contant geld wisselen is dus niet nodig.

We verlaten de Lofoten in de stromende regen en rijden richting Zweden. Tot het volgende verslag.

Troms en de Vesteralen (Noorwegen)

Aangezien de afstand van Alta naar Tromsø over de weg ruim 400 km is zijn we vroeg in de morgen vertrokken. Tromsø is een stad met 61.000 inwoners en gelegen op een eiland. Alle bruggen hier in het noorden van Noorwegen zijn erg hoog zodat er nog grote boten onderdoor kunnen varen. Ons hotel lag mooi aan het water met een groot parkeerterrein voor de deur. Parkeren kon hier alleen via de Easy Parc app. Het bleek dat we hier ruim € 30 per nacht voor moesten betalen. Frank had goedkopere parkeerplaatsen op de plattegrond gezien voor ongeveer € 5. Na een korte discussie (Marjan: auto laten staan, kost overal geld. Frank: nee, veel te duur, ik heb andere plaatsen gezien) zijn we toch op zoek gegaan naar de goedkopere parkeerplaatsen. Na 3 rondjes door de stad bleken deze parkeerplaatsen bezet te zijn. Terug gereden en auto op de oorspronkelijke, dure, parkeerplaats geparkeerd. Via de app aangemeld met de code van de parkeerzone 8731, de plattegrond om de zone te controleren kwam niet meer op het scherm. De volgende dag kwamen we bij onze auto en bleek dat we een bekeuring van 600 Noorse Kronen hadden. Bij de parkeerpolitie bleek dat we betaald hadden voor een parkeerplaats in Zevenaar voor € 0,71! De dame achter de balie was zo vriendelijk om de bekeuring kwijt te schelden aangezien ze kon zien dat we duidelijk de moeite hadden genomen om te betalen, goed geprobeerd in ieder geval. Uiteindelijk hebben we voor € 0,71 een dag onze auto geparkeerd want we hoefden de oorspronkelijke parkeerkosten niet te betalen! Franks vakantie kan niet meer stuk. Hi, hi.

Bij Tromsø ligt een kabelbaan die naar een hoogte van 450 mtr gaat. Om een mooi uitzicht over de fjord te hebben zijn we naar boven gegaan. Wat een super uitzicht vanuit de sneeuw. In het restaurant hebben we een hamburger gegeten terwijl een cruiseschip onder de brug doorvoer, mooi staaltje stuurmanskunst.
Helaas hadden we maar één nacht in Tromsø en wachtte een autorit naar de volgende bestemming: Andenes. We hebben een kortere route gekozen en de veerboot genomen. De overtocht duurde 1 uur en 45 minuten maar het scheelde ons 3 uur rijden. Het weer was mooi (zonnetje maar fris windje) zodat het erg leuk was om vanaf het water de omgeving te bekijken.

Andenes is een typisch kustplaatsje waar buiten de Walvis-Vogel safari’s niet veel te beleven is. De meeuwen regeren hier en nestelen in de vensterbanken. Met als gevolg dat alle huizen onder de vogelpoep zitten. Nu snappen we ook waarom de meeste huizen in Andenes wit zijn; valt de poep niet zo op.
De Walvisvaart was geweldig; 80 mensen op een boot waarvan het merendeel al groen werd toen we net de haven uit waren. De walvissen hadden extra voer want er gingen veel ontbijtjes op en over de reling. Na een uur varen kwamen we bij het gedeelte waar het echt dieper werd (ongeveer 1 km). Er zwommen veel bultruggen en het was machtig mooi om ze te zien zwemmen. Zo relaxt en rustig, ze hadden geen hinder van onze boot. In dit gedeelte komen veel mannetjes om veel te eten en hard te groeien, vrouwtjes walvissen zijn namelijk niet geïnteresseerd in kleine partners. Helaas kwamen ze niet echt hoog uit het water en zagen we alleen ruggen, vinnen en hun staart. Maar wat was het mooi om mee te mogen maken!
Op de terugweg naar de haven deelden de bemanning groentesoep met een broodje uit die Frank erg lekker vond. Marjan was blij dat ze niet ziek geworden was en liet die hap maar aan zich voorbij gaan. Bij terugkomst in de haven stonden de medewerkers al klaar om de boot af te spuiten, wij begrepen wel waarom…

Vanuit Andenes gaan we naar de Lofoten voor 3 overnachtingen; even bijkomen en zee-kajakken. Tot het volgende verslag.

Finnmark (Noorwegen)

Hoe dichter we bij de Noordkaap kwamen, hoe meer Nederlanders er waren. Veel landgenoten zijn hier met eigen vervoer zoals campers, motoren, caravans en personenauto’s. Noorwegen is bij uitstek camperland; meestal gratis overnachting met water- en afvoerpunten. Ook de enige manier om de torenhoge prijzen enigszins te ontlopen!

De Noordkaap is een grote, hoge rots en het meest noordelijke punt van het vasteland in Europa. Vanaf dit punt is het nog steeds 2.000 km tot de Noordpool. We zijn ’s avonds naar de Noordkaap gereden om de midzomernachtzon te kunnen zien. Bij aankomst bleek dat ook dit punt een toeristisch circus is waarvoor je entree moet betalen. De souvenirwinkel doet goede zaken door alle toeristen die met bussen aangevoerd worden. Zij komen met name van de cruiseboten die dagelijks in Honningsvag aanmeren. In de bioscoop draait een film over de seizoenen boven de Poolcirkel die zeker de moeite waard is. In een aparte ruimte wordt een lichtshow gegeven van het Noorderlicht en een uitleg over de midzomernachtzon. We hebben het tot middernacht vol gehouden (met warme chocolademelk) maar helaas was door de bewolking weinig te zien. We waren om half twee ’s nachts weer terug in het hotel terwijl het nog steeds licht was. Best vreemde gewaarwording dat het 24/7 licht is. Gelukkig hebben alle hotels verduisterende gordijnen. Als de zon ’s avonds naar binnen schijnt heb je met open gordijnen een oververhitte kamer en wordt slapen moeizaam. Dus vooral op tijd de gordijnen dicht doen!

Aangezien we op IJsland de papegaaiduikers misgelopen waren, zijn we hier in de herkansing gegaan en hebben een Bird-Safari gemaakt. Met overalls aan zijn we per boot naar een aantal eilanden voor de kust gevaren. Er was een behoorlijke golfslag zodat de meeste toeristen binnen bleven en wij alle ruimte op het voordek hadden. We hebben vele soorten vogels gezien zoals papegaaiduikers, Jan van Genten, zilvermeeuwen, aalscholvers en zeearenden. Ze waren echt massaal aanwezig en scheerden over ons heen op zoek naar voedsel. Sommige rotsen waren wit van de vogelpoep zodat we onze mutsen angstvallig op hielden. Veel vogels waren nu aan het broeden op hun nesten zodat de zeearenden een overvloed aan eieren te pikken hadden. Gaaf om ze in actie te zien.

De rit de volgende dag naar Alta was weliswaar slechts 215 km maar over de grillige wegen langs de fjorden en door de vele dorpjes is het best tijdrovend. We rijden om beurten maar Frank wordt soms een beetje wit om zijn neus als Marjan langs de afgronden rijdt. In Alta hebben we rotstekeningen uit het stenen tijdperk bekeken. De geleerden hebben hele mooie theorieën over de betekenis van deze rotstekeningen, voor ons zijn het gewoon kindertekeningen. Wij begrijpen de diepere betekenis waarschijnlijk niet.

Er zijn boven de Poolcirkel geen aparte fietspaden maar toch veel fietsers die hun leven in de waagschaal stellen door zich bepakt en bezakt tussen het overige verkeer te begeven. Vooral in de vele tunnels is het oppassen geblazen ook omdat ze maar matig verlicht zijn. Fietsers en tunnels gaan in onze beleving niet goed samen dus wij wisten de eerste keer niet wat we zagen!

Tot het volgende verslag vanuit de regio Troms (nog steeds in Noorwegen).

Fins Lapland en Santa Claus

Hallo medereizigers,

Via een tussenstop in Helsinki kwamen we maandagmiddag aan in Rovaniemi, de hoofdstad van Fins Lapland. De luchthaven bestaat uit 1 landingsbaan met aankomsthal waar de koffers al op de bagageband lagen, pal naast de Hertz autohuur balie. We kregen een splinter nieuwe Toyota Yaris mee met navigatiesysteem. Na wat geploeter met het systeem wisten we uiteindelijk de taal te wijzigen van Fins in het Nederlands.
’s Avonds hebben we ons eerste rendier geproefd (sorry Santa).

Aangezien Santa Claus in Rovaniemi woont gingen we hem een bezoek brengen. Zijn woning ligt op de Poolcirkel en is onderdeel van een toeristisch circus. Het viel ons op dat zijn garderobe in de zomer hetzelfde is als in de winter!
We hebben ons als echte toeristen gedragen en zijn voor het gehele pakket gegaan: op de foto met Santa, certificaat van passeren Poolcirkel en oorkonde van Santa.
Santa heeft een eigen postkantoor met een afdeling voor alle post die hij van over de hele wereld ontvangt. Hiervandaan stuurt hij zijn pakjes en de fors gesubsidieerde post van de toeristen.

Daarna hebben we een wandeling over het Finse heuvellandschap gemaakt naar een uitkijktoren vanwaar we een mooi uitzicht hadden.
De Finse natuur bestaat uit heel veel bomen (Dennen en Berken), meren en moerassen. Ook groeien er veel mossen en schimmels hetgeen aangeeft dat de luchtkwaliteit uitzonderlijk goed is.
In Lapland wonen 185.000 Finnen; gastvrije en vriendelijke mensen die gelukkig ook de Engelse taal beheersen. Sommige Finse woorden zijn herkenbaar, andere totaal niet. Vaak moet je eerst een paar klinkers weg strepen voordat het begrijpelijk wordt.

Bij Luosto hebben we de Amethyst mijn bezocht. Alle bezoekers mogen zelf na de rondleiding een kwartiertje graven en 1 steen uitzoeken die in een gesloten hand past. Met al ons geluk hebben we toch wel 2 steentjes (t.w.v. € 1,50!) gevonden die makkelijk in onze gesloten hand pasten.

Op onze derde dag hebben we in Inari het Sami museum bezocht. De Sami zijn de oorspronkelijke bewoners van Lapland en waren afhankelijk van de trek van de rendierkuddes. De rendieren zorgden voor vlees, melk en kleding.
Het grootste gedeelte van de bevolking in Noord Scandinavië zijn afstammelingen van dit volk. Er wordt tegenwoordig nog veel aandacht besteedt aan het behoud van hun cultuur.
De Sami zijn de herders van de rendierkuddes maar wel in een modern jasje: ze gebruiken tegenwoordig helikopters en sneeuwscooters om de kudde bijeen te drijven.
Het merken van de kalveren is een hele kunst: elke familie heeft zijn eigen merkteken dat als een kunstwerk in het oor wordt geknipt. Dus geen simpel geel label!

We rijden nu vanuit Inari in Finland naar de Noordkaap in Noorwegen. Dit is het noordelijkste punt van Europa. We zien de natuur veranderen van groene bossen naar kale rotsen met sneeuw.
Meer hierover in ons volgende reisverslag.

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom op ons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis binnen de poolcirkel. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons  en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Frank & Marjan