Hoe dichter we bij de Noordkaap kwamen, hoe meer Nederlanders er waren. Veel landgenoten zijn hier met eigen vervoer zoals campers, motoren, caravans en personenauto’s. Noorwegen is bij uitstek camperland; meestal gratis overnachting met water- en afvoerpunten. Ook de enige manier om de torenhoge prijzen enigszins te ontlopen!

De Noordkaap is een grote, hoge rots en het meest noordelijke punt van het vasteland in Europa. Vanaf dit punt is het nog steeds 2.000 km tot de Noordpool. We zijn ’s avonds naar de Noordkaap gereden om de midzomernachtzon te kunnen zien. Bij aankomst bleek dat ook dit punt een toeristisch circus is waarvoor je entree moet betalen. De souvenirwinkel doet goede zaken door alle toeristen die met bussen aangevoerd worden. Zij komen met name van de cruiseboten die dagelijks in Honningsvag aanmeren. In de bioscoop draait een film over de seizoenen boven de Poolcirkel die zeker de moeite waard is. In een aparte ruimte wordt een lichtshow gegeven van het Noorderlicht en een uitleg over de midzomernachtzon. We hebben het tot middernacht vol gehouden (met warme chocolademelk) maar helaas was door de bewolking weinig te zien. We waren om half twee ’s nachts weer terug in het hotel terwijl het nog steeds licht was. Best vreemde gewaarwording dat het 24/7 licht is. Gelukkig hebben alle hotels verduisterende gordijnen. Als de zon ’s avonds naar binnen schijnt heb je met open gordijnen een oververhitte kamer en wordt slapen moeizaam. Dus vooral op tijd de gordijnen dicht doen!

Aangezien we op IJsland de papegaaiduikers misgelopen waren, zijn we hier in de herkansing gegaan en hebben een Bird-Safari gemaakt. Met overalls aan zijn we per boot naar een aantal eilanden voor de kust gevaren. Er was een behoorlijke golfslag zodat de meeste toeristen binnen bleven en wij alle ruimte op het voordek hadden. We hebben vele soorten vogels gezien zoals papegaaiduikers, Jan van Genten, zilvermeeuwen, aalscholvers en zeearenden. Ze waren echt massaal aanwezig en scheerden over ons heen op zoek naar voedsel. Sommige rotsen waren wit van de vogelpoep zodat we onze mutsen angstvallig op hielden. Veel vogels waren nu aan het broeden op hun nesten zodat de zeearenden een overvloed aan eieren te pikken hadden. Gaaf om ze in actie te zien.

De rit de volgende dag naar Alta was weliswaar slechts 215 km maar over de grillige wegen langs de fjorden en door de vele dorpjes is het best tijdrovend. We rijden om beurten maar Frank wordt soms een beetje wit om zijn neus als Marjan langs de afgronden rijdt. In Alta hebben we rotstekeningen uit het stenen tijdperk bekeken. De geleerden hebben hele mooie theorieën over de betekenis van deze rotstekeningen, voor ons zijn het gewoon kindertekeningen. Wij begrijpen de diepere betekenis waarschijnlijk niet.

Er zijn boven de Poolcirkel geen aparte fietspaden maar toch veel fietsers die hun leven in de waagschaal stellen door zich bepakt en bezakt tussen het overige verkeer te begeven. Vooral in de vele tunnels is het oppassen geblazen ook omdat ze maar matig verlicht zijn. Fietsers en tunnels gaan in onze beleving niet goed samen dus wij wisten de eerste keer niet wat we zagen!

Tot het volgende verslag vanuit de regio Troms (nog steeds in Noorwegen).